Passionate. Jaargang 5(1998)– [tijdschrift] Passionate– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 62] [p. 62] Studie Aan de leestafel zit een jongeman, een studieboek ligt open voor hem. Hij schrijft iets over in een schrift. Links van hem twee meisjes, bijna dames. Ze zijn druk in gesprek, ze spreken met een accent dat geen perspectief biedt voor omgang met geleerde heren of kennismaking met pa en ma. Een wiebelt zo met haar stoel dat ze dreigt tegen hem aan te vallen: O pardon, meneer, 'k zat bijna bovenop u. Hij lacht verlegen. - Midden in een café met een meid op schoot, handtastelijkheden als roeren in het schuim van een cappuccino, dat zou pas studeren zijn: accentloze spraakkunst van de liefde. Keuzevakken: maatschappijleer van de obers, ethiek van schande roepende moeders. [pagina 63] [p. 63] Voorziening De bedoeling van het ouder worden is dat je bedorven jeugd steeds mooier wordt. Maar kijk niet om, want je weet wat bijvoorbeeld de vrouw van Lot overkwam. En bij je dochters ingaan is ook niet alles. Ze voeren je dronken en geven je later onder de druk van echtgenoten bij de politie aan en dan kom je voor de rechter of erger onder behandeling van een psychiater. Nee, word oud, wees wijs, rook een pijp onder de lindeboom, kijk veel televisie. Tel je aandelen of als je die niet hebt je zegeningen, regel met de verzekering dat je een plaats krijgt in het paradijs. [pagina 64] [p. 64] Zwart Nazareth Stap op je fiets, fotograaf van verlaten fabriekshallen, fiets naar de schaduw van koning David in de stad van de stokers waar de mooikijker werkt en de houtsnippers gloeien onder de kolf van de alchimisten die goud maken van vissen. Breng er twee mee, een in je linker en een in je rechter fietstas, want wij willen het evenwicht bewaren in het delicate licht van de koude middag. Trek het witte vlees van de zee de mantel uit en besprenkel het met het sap van citroenen. Eet als de avond valt. Prijs de dag niet eerder. [pagina 65] [p. 65] De Kooning Verstekeling met je knappe kop, potige spieren, heb lak aan het lied van je komieke stadgenoot die het volk berusting in zijn lot verkoopt. Laat de oude wereld achter in het ruim van de schuit waarmee je oversteekt: in je plunjezak niet meer dan een ketelpak voor klusjes en brood op de plank, schilder de muren van de rijken: leerschool van oppervlak en verlangen, geef een continent nieuwe vormen, leer het zijn vrouwen zien. Rien Vroegindeweij [pagina 66] [p. 66] [pagina 67] [p. 67] Vorige Volgende