Passionate. Jaargang 5

[p. 32]

Die flambierte Frau

(Robert van Ackeren)

Terug naar vandaag en de man op de vloer
van zijn huis
als een man zonder licht.
Het bankstel in stilzwijgen, dood zicht
uit de lamp bij het raam.

Terug naar haar jeugd en het meisje
de moeder de vader
de pijn van een lichaam, in haar
afgemaakt en gedragen.

Al deze dingen hebben haar verlaten
behalve de tong
die als zweep tot zijn rug gaat.

De manier waarop de middag is gescheurd
de schrammen op de vloer.

Wat de kamer mist
zijn wilde paarden, de tomeloze drift van mustangs
en al het andere vergeten.

[p. 33]

Notre histoire

 

(Bertrand Blier)

 

Het speelt zich in gedachten af.

 

Twee mensen

 

naar het script van hun bevalligheid.

 

 

 

Een goed verhaal

 

dat begint in een trein

 

en wordt voortgezet in een hotel

 

dat met huurauto's te bereiken is.

 

 

 

Een hartstocht die niet kan mislukken

 

maar langzaam van inhoud verandert.

 

 

 

Een ander verhaal.

 

 

 

Een man en een vrouw

 

in een huis.

 

 

 

Hij drinkt bier in een stoel

 

naast de voorraad woorden en geschiedenissen

 

die niet bang voor schoonheid zijn.

 

 

 

Zij staat in de kamer

 

waar een nieuw verhaal begint.

 

Het is een oud verhaal.

 

Het verhaal van twee mensen.

 

 

 

Buiten is de nacht

 

zijn eigen tijd begonnen.

 

Tientallen

 

omsingelen het huis.

[p. 34]

Il postino

 

(Michael Redford)

 

Een man die men herkent

 

neemt plaats

 

en waar hij zit is nu

 

de stoel, de kamer en het huis

 

waarin hij zit.

 

 

 

Is alles rondom hem tot hem bepaald

 

of is de kamer voor zichzelf de kamer

 

zijn de bergen bergen voor zichzelf?

 

 

 

Staat de zon niet boven Sicilië

 

omdat het de zon niet kan schelen

 

dat dit Sicilië is?

 

 

 

Wat gaat het de dichter aan

 

dat de woorden hem toevallen?

 

Ik bedoel

 

nu er woorden zijn

 

is niets er minder op geworden.

 

 

 

Nu hij zit

 

is de man een begin

 

maar dat zijn ogen zijn handen

 

uitdrukken wat hem beweegt

 

heeft de woorden oog en hand

 

niet nodig.

 

 

 

Een man die men herkent

 

kan iedereen van dienst zijn.

 

Zijn zitten kan ieder zitten zijn.

 

 

 

Hoe mooi zou het zijn

 

een reden te hebben

 

om in deze woorden huis te houden

 

met uitzicht op de bergen van Sicilië.

Jan Baeke

[p. 35]

[advertentie]