Passionate. Jaargang 3

[p. 56]

Een messias in Holland

De menigte dringt op naar
de hekken rond het plein,
een groot, gebonden, zondig
dwingen, zin verliezend,
besef van tijd, van ledematen,
de dingen van de dag.

Daar op het plein rijdt
de man in het wit op een
door huurlingen getrokken
wagen, achter met penselen
aangebracht, verbazingwekkend
lachen, achter zelfbedachte,
rituele handgebaren, op een
spoor van stilgevallen
vragen en deelt uit van zijn
leeg omrande leegte aan
wie achter hekken staan en
niet tot bedaren kunnen komen.

Thom Schrijer

[p. 57]

De receptie

 

Er is een hoog geluid van

 

glazen mensen tegen glas,

 

enigszins gedempt door zoekend

 

dik tapijt en zachte wanden.

 

 

 

Rook en stemmen drijven op de

 

eindigheid van het laatste

 

middaguur en handen en verwijde

 

ogen dansen langs het snel te

 

blussen vuur van drank met

 

kort gekende euforie.

 

 

 

Er is de schijnbeweging van

 

ontmoeten, het amusante voor

 

de voeten lopen van elkaar,

 

de opgebonden taal en de

 

ontkleurde woorden, het

 

dienstbaar draaien van

 

bedienend personeel, even

 

boosaardig als vitaal.

 

 

 

Er is het langgschakeld

 

drinken en het hoge klinken

 

van leegte tegen ongeremd

 

doorschijnend zijn.

Thom Schrijer

[p. 58]

De werker

 

Hij wordt wakker van het dringen

 

van een dag, de ochtendsits, de

 

dunne handen op zijn schouders.

 

 

 

Hij is houder van records zonder

 

betekenis. Van zijn tijd bolt hij de

 

uren uit in bange dienstverbanden.

 

 

 

Door productielijnen overmand, zijn

 

hoge toon verzand in wrevel, wil

 

hij vandaag alleen maar rekenen in

 

soorten van verdwijnen, uit zijn

 

systemen weggeschreven zijn.

 

 

 

Vandaaf wil hij plaats vinden in

 

een fietser op een plein, een fietser

 

die rondrijdt op een plein en

 

binnensmonds hele nieuwe zinnen zegt.

Thom Schrijer

[p. 59]