Passionate. Jaargang 2

[p. 16/h]

Formosa

Als de mandarijn alleen zit
in z'n kamer en zich vreemd voelt
door het stof in een lichtval
dan moet hij lachen om z'n buik
en het grote gebit in z'n mond

hij is niet radeloos door prothesen
maar door wat blijft ontbreken
zoals een soepele vrouw zo licht
als het dons in z'n kussen
een jaden trippelding uit Formosa

op weg naar dit kleine onmogelijke
hoort hij het babbelen van de Yangste
de verwaande viool van de krekel
en projekteert op z'n netvlies
een bloem op het strand.

henk houthoff