Parmentier. Jaargang 15

[p. 151]

Lucas Hirsch

der Ring

een kreet en
vooral veel voorwerpen
de ruimte ingezet, vlak

bij horen we dat dat
altijd al een aangenaam zoem-
en steekspel was

een uitgebleven reactie is

en nogmaals telefoon, er
gaat een signaal aan voor
af en wie

reageert, reageert er
zuinigjes aan op

het zangstuk voor een stem met
instrumentale begeleiding het stom holle
gat in

het rampenscenario uit
hoge noten opgebouwd
verspreid neergelegd

zoiets verzin je niet wanneer
de dikke vrouw het Rijngoud als een taartpunt
naar binnen dreigt te schuiven als ze niet

haar zin door de chocola-
bruine nacht mag steken

[p. 152]

gesloten circuit

spel oproep,
optische weergave van inkomend
gesprek

word voor beweegbaar aangezien,
knetter schrikdraad,
geïntegreerd magnetisch veld

de aanpassing van het hoornvolume voor hoofd-
dragers is uitgesteld

het te horen geluid
doorgegeven, het trilelement tegen de inductieve
koppeling stelt gerust

voorkom röhring, sta op een been, doe
alsof er water uit de stam gegoten

weet van het
uitblijven van de knikker,
van rondjes draaien in een schaal

tref geen blaam,
tref regels, kies-

systeem,
voor ieder wat wils
gesloten circuit wil je nog zeggen, maar mist

[p. 153]

zwaartekracht een stuk in delen

een deel:

de wereld verdeeld in een mannelijk stuk
vrouw,

in gezelschap van
een gezegde, een sage en
een teer luchtdeel

laten zij het mijne er
van weten

(ondertussen achter de coulisse)

sedert tij en ontij
de gewraakte passage tergend langzaam
aan de vloer geklonken

pas op! kan glad zijn! voorkom de
basisregel spiermassa te breken, zwaartekracht in
uitvoering

volgend deel:

een ander punt van discussie,

(wordt nu niet gevoerd, zijn bezig)

gedraagt zich bewogen voyeur, een betrapte
vrouw

op kousenvoeten direct gerangschikt op
masculien vermogen,

naar gelang de globe op zijn plek glijdt, verzorgd
als moeders drang naar perfectie

[p. 154]

vijftien vadem diep

bijna kinderliedjes onthouden de deining
ingezet op vijftien vadem diep

het IJ, de stad een galmbak, groots
gebarend de totaalplaat ontvouwen

de regels voor mijn huis, mijn hoed
opgehouden, gegroet oh dak mijn dankbaar
dak in spé

rebels als je bent,
ontkend gehurkt tussen de bloemen

in het park prevelt de ober

hoe goed het smaken heeft

ik denk en geur dan zomer? stad? rivier?
en jij daarover

oude lengtemaat, de vaardiepte is
makkelijk te meten door het touw tussen
de handen aan de gestrekte armen binnen te halen

voor toepassing op land gedefinieerd als 6 Amsterdamse voeten,
weet jij staat er achter tussen haken

is zeer handig wanneer je je
plaats vindt onder de inmiddels opgevouwen zoldering,
het water en de bomen zo kleins

suggereren dat er iets ontbreekt, vergeten is
vandaar dit schrijven, perfecte flaneur

het hummen van de melodie, mijn lippen rijstpapier
het maakt niet uit dat ik de stad oppak en blaas