Parmentier. Jaargang 13

[p. 33]

Elma van Haren
Versje van de dood

Dit is een versje van de dood.
Alle bakkers zijn gesloten,
alle egels liggen bloot.
De bieten zijn gerooid,
van tomaten dikke soep gekookt.
Alles wat naar boven moest,
wil nu naar beneden,
alle paarden zijn bereden,
behalve een,
dat heeft honger en wil brood.

Maar ja, alle bakkers zijn gesloten.
Dit is een versje van de dood.

De was is aan de lijn vergeten.
De zee, zo leeg van boven, ligt
van onderen vol schroot.
De hemel is toegedekt met een zware regendeken.
Familiealbums opgeblazen,
de foto's honderd malen uitvergroot.
Alle films tot gapens toe bekeken,
alle zwerfkatten afgezeken,
behalve een,
die heeft honger en mauwt om brood.

Maar ja, alle bakkers zijn gesloten.
Dit is een versje van de dood.

Het koren door de wind plat gestreken,
maar er is aan meel geen nood, want
alle bakkers zijn gesloten en
de aardappels doorgeschoten.
Vogels zwemmen door de lucht,
vissen jammeren dwaas om poten,
maar God heeft alles glad vergeten.
Hij heeft zich in zijn tong gebeten.
Langzaam kleurt de aarde rood
en de mensen werken zich te klote
behalve een,
Die heeft honger en eist brood.

Maar ja, nu weet je het wel met dit soort versje.
Het laatste wat ik heb gehoord;

Haast je! Haast je!
Binnenkort start de uitverkoop
voor een plaatsje op Noë's boot.