Parmentier. Jaargang 12

[p. 56]

Stella Napels
Schikgodin

Niets dan jas wat ik duld,
knopen los, de riem van leer
houdt me in toom ik ben gewoon
een derde, dame die passeert.

Ik wacht de jongen of de grijsaard
die mijn wraak voedt, of de heer
die bloedeloos zijn hoed licht
voor een groet. Mijn handen flitsen

mijn vulkanen in hun aangezicht,
mijn mond orakel hel mijn vulva,
ik gist van lens tot laars.

De tram daarna is zoet en mild,
ik aai een mouw, praai elke vrouw,
ik ben de eerste die zich schikt.