Parmentier. Jaargang 10

[p. 70]

Gedichten
Albertina Soepboer

verloren ritueel

I

sjorrend loopt de stad omhoog
oude handelingen vallen uit de koffer

de voeten schuren langs bekende muren
breken de stenen uit het wegdek

de handen zijn eerder al opengehaald
aan helgele krokus en visluchten

het hart was toen ook gedeukt
in de diepstromende rivier

maar jij herinnert je niet

het dunne tintelen in je aders
als je door de poort kwam

de bloedrode stroken van zilver
in je knellende jurk genaaid

tijd ontdoet zich nu van zijn mantel
legt die om je smalle schouders

in een steegje kniel je voor de koffer

[p. 71]

II

vroeg voorjaar breekt zich het hoofd
over de torens

duiven staren zich wezenloos op de stigmata
ze schijten op het kruis

in het hoge voorportaal ruikt het
naar gecastreerde heiligen

nu verbind me neem me mee nu

vleugels raken de deuren
als je opstaat

[p. 72]

III

god valt door het groenpaarse raam
een lelie speelt voor ster in dit decor

in je vingers rust een beschreven boomblad
een kaars brandt voor je

je verbindt hier en nu

tijd krijgt zijn verloop
ruimte vindt een perspectief

ze hebben korenblauwe ogen vandaag

in de crypte is geen hemelboek meer
je ruikt stokrozen in de verte

[p. 73]

de rivier over

I

dit rivierwater ruikt naar herinnering

diep in de uiterwaarden was er zomer
naakt op de strekdam vrouw en man

golvend voer de vrachtschipper langs
het ritme in motor nam beweging over

stamelend kwam de baarmoeder klaar
niemand wist echt hoe ver ze raakten

dit rivierwater ruikt naar herinnering

[p. 74]

II

deze boog van staal spant onder de huid

rijen spijl glinsterend in roestende zon
aftellen kon ze en hij stuurde de motor
nor verder de krommende brug over

kilometers verzameld op lange wegen
geen begin dan het gaan in de nacht
de handen weerloos tegen metaal gedrukt

deze boog van staal spant onder de huid

[p. 75]

III

dit ijslicht komt in het open raam

de trein verschuift de brug in tijd
rail na rail dendert een vrouw mee

straks komt de sneeuw en ergens
wacht een man op station Noord
in een boom zonder oude glimlach

dit ijslicht komt in het open raam