Parmentier. Jaargang 10

[p. 135]

Serge Delbruyère
Schilfers, splinters

-
I believe it because it's absurd: the entire Britannia -
not to mention the stacks of my old branch
as well as the entire Library of Congres -
can in theory be encoded by a single notch on a rod.
The whole human reservoir can be condensed
to a single information-bearing groove with no loss of meaning.
A trillion pages, the complete journey from Aardvark to Zygote
and back, enpacked, retrievable, in a flick of a nick on a stick.

(Richard powers)

[p. 136]

 

⁺ Uit de storm, uit de kunst.

 

 

 

-

 

De stilte van een hagelman

 

een bries, als garen, door het

 

kent geen maat, al romp

 

lichaam. Enkel waar de wind

 

het niet bewijzen kan, is het bestaan

 

van deze man uitsluitend diafaan.

 

 

 

-

 

Je kunt het rustig natellen:

 

 

 

hij toont zich vooralsnog geen paard

 

laat zich zelfs als deel niet kennen

 

maar houdt, de lippen op elkaar

 

zichzelf gespaard voor het geval

 

dat hij hierbij

 

zijn roepnaam noemt.

 

 

 

Roep hem bij zijn nagelnieuw gebit

 

het beeld dat uit zijn drukkende aanwezigheid

 

hij heeft gevormd.

 

 

 

Hij is hard van wit

 

geworden.

 

Naar de rest van hem.

+ | prolepsis

[p. 137]

 

Zelfs de zomer kan nog naar hem fluiten, hem

 

aanwezig stellen.    (Een kind won

 

net het spel, hij neemt het in een buidel

 

mee naar waar híj met dit gehuil begon

 

van moeder die hem naar haar borst

 

sommeert.) Als verdwaalde, zongerijpte

 

epitaaf.

 

 

 

(Of het poeder- dan wel schilfer

 

sneeuwt hangt van de wigplaats

 

af. Likken geeft, als altijd

 

uitsluitsel.)

 

 

 

-

 

In de Borinage geen verschil.

 

Wat je door de sneeuw niet ziet

 

die overwegend op haar blauwdruk werkt.

 

...................................

[p. 138]

 

⁺ Uit het hoofd, uit de hand.

 

 

 

-

 

Op bloedverlies een restlichaam

 

het struikelt over vlok na vlok

 

en vindt slechts tussen wakken grond.

 

Waar dan is het vat

 

dat zwijgzaam volgt?

 

 

 

Op je voeten is het detail

 

onwerelds, een bal.

 

Ergens maar het spoor ging

 

in een bloedend binnenoor

 

verloren weet een kind

 

nog niets van entropie

 

en ruist falset om balverlies.

 

 

 

....................................

+ | antipode

[p. 139]

 

⁺ Geïntubeerd met tuinstoel tel je

 

vlinders vlinders (een contactlens raakt je

 

in het oog - tussen plons en sis

 

smelt je even met de bilabiale kop

 

die op papier op vis de vinger leggen kon

 

of niet, maar nu toch mooi splijtklaar

 

van je hoofd een blinde vlek ophangt -

 

geïnverteerd op ooghoogte tel je

 

van vlinders) hun neerslag in fossiele

 

stonden, toch wankel je

 

slechts hoorbaar, zuchtend

 

tussen mokerslagen op stuifhuid.

 

 

 

-

 

De tuin viel je tropisch

+ [es war ein schöner Augusttag des Jahres 1999. die Isobaren and Isotropen taten ihre Schuldigkeit.]

[p. 140]

 

ten dele. Toen je ergens

 

een zwakke plek aanwees

 

proefde je vinger iets te lang

 

de stofwisseling van een vacuüm;

 

kilometers verder ontdeed

 

een berg zich van arcadisch

 

zinderen en kreeg je gezicht

 

toebedeeld, terwijl het langs je arm

 

omhoog kroop, pluizig inzicht

 

op de dakbegroeiing van een penthouse.

 

 

 

-

 

Verder liggen we in de horizon

 

een deuk, getouwtrek, giswerk

 

over de terugslag van plooien,

 

een droge knal als ik

 

die in viervoud je haren uitruk

 

tot je met glimrond hoofd mijn contrapunt ondergaat, onverstoorbaar.

 

 

 

We behingen onze blikken

 

met zakjes lood en leken

 

omgekeerd gewelfd

 

in elkaars ogen.

 

 

 

....................................

[p. 141]

 

⁺ Na de hymne

 

het paroxysme.

 

 

 

Half stok behoor je

 

je vinger toe.

 

 

 

Trematisch holisme. Je stem breekt

 

en overdwars sla je aan het huilen.

 

Geen opening, geen wereld

 

deel, geen beeld dat dan nog past.

 

 

 

De val uit je hoofd

 

aanwijsbaar

 

angeliek:

 

....................................

+ (na een verdwenen beeld een struikelvlok)

[p. 142]

‘they're here!’