Parmentier. Jaargang 6

[p. 85]

Victor Vroomkoning
Psalm 144 (143)
Van David

U die mijn handen strijdbaar
maakt, mijn vingers staalt,
mijn fort, asiel en toeverlaat,

die volkeren onder mij dwingt,
U prijs ik, Heer,
mijn rots, mijn schild.

Wat is het dat U zich
om mij bekreunt, een mensenkind,
een zucht, een schim, niet meer?

Kom, reik mij Uw hand, bevrijd
mij van belagers die mij
lasteren, U vals bejegenen.

Daal uit Uw hemel neer, smijt
Uw toorn in het rond,
verdrijf hen van mijn grond.

Dan kan Uw dienaar David op zijn
harp spelend U die koningen
laat triomferen, andermaal bezingen:

‘Door U ontkwam ik aan het zwaard
van mijn belagers
die mij lasterden, U vals bejegenden.

Planten zijn nu onze zonen, pilaren
onze dochters, gepolijste draagsters
van paleizen, zuilen van Uw tempel.

[p. 86]

 

Onze voorraadschuren zijn gevuld

 

met allerhande vruchten,

 

onze weiden lopen vol jong leven.

 

 

 

Nergens wrok of tweedracht, nergens

 

weeklacht. Wat toch een gezegend

 

volk dat U als Heer en God erkent!’