Parmentier. Jaargang 6

[p. 15]

Ron Elshout
De psalmist de dichter
Bij het begin: Psalm 1

Stilst, stiller, stil, hij heeft
ruimte gemaakt voor het werk
van zijn vingers, lippen, tong,
mompelt boven zijn talmende

hand, hij zal zijn als koren, nee,
een boom, geplant aan waterbeken,
die zijn vrucht geeft op zijn tijd
en welks blad niet afvalt;

hoewel zijn dagen vergaan als rook,
de strikken des doods hem bejegenen,
zal zíjn stem niet vernachten. Zelfs

de bovenste wolken geven geluid,
er is rookwerk, draaiwind;
het kaf de naspraak moet er uit.

‘Verlicht mij.’

Hij hoort zijn bloed ruisen,
soms doorschicht een ander
bestaan het zijne en wordt
het ongezongene schrijfbaar,
om bij snarenspel te zingen,
en begint hij, schrijft sela.