Parmentier. Jaargang 3

[p. 35]

Michel van Nieuwstadt
Elegische gedichten

1.

De reiger die oversteekt de beek

heeft - heeft vroedvrouwachtige grijsrode benen en
hij draagt
in het achteroverge-: als in een kappersstoel achterovergelegde
hoofd nog immer mee, terwijl hij oversteekt,
een portefeuille vol waardeloos geachte bankbiljetten:

hem zet op stelten een landschap / dat doet zichzelf
een servet om -

... Kroek: alle vogels; kraaf: en ik ga huishouden
onder de lekebroeders der leestekens. Al met de kraai
op het aanrecht en het zwanenteken der
vragen schuift en schuifelt de gang
door -

Maar een veer nu eens niet gelegd in een Indianenboek?

2.

Komt een hyena uit struikenblauw; wolken daarboven
als pofmouwen - o, zo een grootmogende doofheid hoe het
begon, nu het aflopend is.

Er was - aan landschapsranden -

publiek met tot hoedjes gevouwen krantenkoppen
op het hoofd zich / met tot mutsen
gevouwen wimpers en oogleden zich aan 't verbranden.
In zo'n okeren keteltje wil je mij mijn longen
wel stukgezongen zien hebben, niet?

Nog langs zomen...

Nog langs zomen strijkend met een laatste rinkelende
nagelslof.

3.

- Een hutkoffer alsof varen wij gingen hoog
op de zee. Nummer drie cijfers, twee - acht - zes.

Op de kleffe bodem van een city-bag liggen
naast brekebenen van de herinnering nu

zwijgende oorschelpen. Sirenes, niet te stelpen
ooit, verwilderen rond wat heet vijvers.-

Vijvers (wat heet!) liepen wij om. Spelden
de cantilenes uit die lust verbeidden

en verbeeldden. - Sla met stoffer en blik nu luide
de trommele. Flutkoffers waren het goddome!

[p. 36]

4.

Rondhangen nog als blondharige tussen torso's
en trommels en met blote hand slaan naar de libelle
van de letter ‘L’. Terwijl al korzelige wind speelt
tussen de tentakels van nog op te trekken cirkus-
tenten, -

en daar dan, ver achter het cynisme van leestekens

en achter de schlemielige lineatuur van knippatronen,
verschijnt plots opstijgend vanonder smeulende
rokzomen, en scherp even later afgetekend tegen het
eczeem van de aether:

de begeertevolle ballon, die witschroeit

de wimpers. -

“Ooievaars vol ijzervijlsel worden de jaren;

een pendule in dons verstikt.”