Parmentier. Jaargang 3

[p. 34]

Anne Kemper
Drie gedichten

I

Zij mocht haar agenda
houden. Zo'n neutrale zonder
plaatjes en wijze spreuken. Niets
in ieder geval om je wat aan
te doen.

Of zij zich het anders had
voorgesteld. Zij voelde zich
moe en schudde van nee.
Als gold het de inleiding op
een eerder dossier.

Ja. Zoals zij eens voor de eerste
maal moest hebben geslapen. Even
lijkt alles met elkaar te rijmen.
Veilig. Een nog niet vermoed cliché.

En opnieuw zet zij de tijd naar
haar hand. In dit geval de dagen
balancerend langs de dunne kartelrand.

II

Van haar verwacht wist zij
niet. Wat zich voordeed nam
zij zoals het kwam.

Boek net uitgeleend.
Regen niet voorspeld.
Vertrek niet ingedeeld.
Separeren uitgesteld.

't Is niet zo anders. Net of
wij op elkaar lijken. Iets
van elkaar aan hebben. Weet
je nog. Ben benieuwd -

Zoals weggaan. Dat op z'n
minst leidt tot ergens
aankomen. Met op de duur
verschillen tot nuances
teruggebracht. Hier als
seizoenen uitgedrukt in
bladerdracht.

De tijd heeft zijn best gedaan.
Wachtend kijkt zij uit op de
op- en afrijlaan.

III

Wat de ander denkt
en zegt te weten.
Besloten in zeker en
zeker niet.

Eenmaal zelf wikkend
wie je wilt vergeten.
Het verlangen naar wat
je achter liet.