Parnassus, dat is den Blijen-bergh
(1623)–Anoniem Parnassus, dat is den Blijen-bergh–
AuteursrechtvrijOp de wijs, als’t beghint.Het viel eens hemels douwe
In een kleyn maeghdeken
Ten was noyt beter vrouwe,
Dat ded’ een kindeken,
Dat van haer was gheboren,
En sy bleef maghet fijn:
O maghet uyt-verkoren,
Lof moet u altoos zijn.
Die maghet ghinck met kinde,
Gheen swaerheydt hinck haer aen,
Als Ioseph dat versinde
Den goeden weerden man:
Hy docht’ ick wilse laten,
Den Vader ben ick niet,
En trecken mijnder straten,
Eer my schande gheschiet.
Al van des hemels throone
Sprack jem den Enghel aen,
O Ioseph Davids Soone
| |
[pagina 143]
| |
O uytverkoren man,
Blijft toch beyde te gader,
‘Tis boven natuere kracht
Dat Godt almachtich Vader,
In haer dus heeft ghewracht.
Den Keyser groot vab machte,
Heeft een ghebodt ghedaen,
Het volghend’ het gheslachte
Elck naer de stadt moest gaen
Van daer hy was ghebooren,
En brenghen sijn tribuyt
Dat dedemen daer hooren,
En roepen overluyt.
Maria Ioseph mede,
Quamen te Betlehem waert,
Want daer was Iosephs stede,
Soo Schriftuere verklaert:
Maer sy mocht nievers inne,
Men wees haer altoos voort:
Der Enghelen Coninginne
En wierdt daer niet ghehoort.
Daer naer hebben sy ghevonden
Een huys seer dun ghedaeckt,
Binnen soo korten stonden
Hebben logijs ghemaeckt.
Daer werdt de maghet moeder,
Al sonder wee oft pijn,
Van smenschen Soon en Broeder,
Mocht hy ons naerder zijn?
Hoe blij was sy van binnen,
Aensiend’ haer kindt minoot,
Sy was vervult met minnen, En leyt hem op den schoot.
Sy kust’ hem aen sijn wanghen,
Sy kust’ hem menichfout,
Dat hy quam sijn ghevanghen
| |
[pagina 144]
| |
Verlossen jonck en out.
Maria schoon fonteyne,
Daer Godt sijn rust in nam,
Bidt veur ons al ghemeyne,
Iesus dat soete Lam,
Dat hy ons in wil laten,
In’t hemelsche palleys,
Daer vreucht is boven maten,
En liefd’ en soeten peys.
|
|