Parnassus, dat is den Blijen-bergh

Een ander Leysliedeken.

Op de wijse als’t beghint.

Laet ons met herten reene
Loven dat soete kindeken cleene
Het brenght ons uyten weene.

Ons is een kint ghebooren,

Een Soon ghepresenteert:
Hy komt de hell’ verstooren
Als mensch ghefigureert
Godt ende mensch met eene,
Ons’ verlosser goet alleene,
Wordt hier met ons ghemeene.                Laet ons, etc.

Dies moghen wy wel eeren,

De maghet die hem droegh,
Dien grooten Heer der Heeren,
Die haer niet en verwoegh,
Sy is, en anders gheene,
Moeder, en suyver maghet alleene:
Godt is met haer ghemeene.                Laet ons, etc.

Groetse alle vriendelijcke

Die schoone suyver jeucht:
Men vandt noyt haers ghelijcke:
Sy mach wel zijn verheught:
Sy is, en anders gheene,
Moeder, en suyver maeght alleene:
Godt is met haer ghemeene.                Laet ons, etc.

[p. 136]

 

Ghe-eert soo moet dan wesen

 

Nu en tot aller tijt,

 

De moeder Godts ghepresen,

 

Al ist der ketters spijt:

 

Sy is en anders gheene,

 

Moeder, en suyver maeght alleene:

 

Godt is met haer ghemene.                Laet ons, etc.