Parnassus, dat is den Blijen-bergh

Een ander van’t Cruys.

Op de wijse alsoo’t beghint.

Ghelijck den Wijngaert teer,
Sonder schand’ of on-eer,
Hem vriendelijck op-recht,
En constelijck hem hecht,
Verwerrent, ende vlecht,
Sijn ranck zeer swack,
Lancks, en dweersch eenen boom, of eenen tack

Of ghelijck den aerd-veyl,

Beclest de muren steyl,
En krinckelt over hoop,

[p. 101]

 

Met menighen om-loop,

 

Strick, werringh ende knoop,

 

Aen het ghesteent,

 

Dat soo daer me onscheydelijck ver-eent;

 

Ha Cruys! als ick kuss’,

 

Verwerd’ ick dan aldus,

 

Tusschen de aerems bloot,

 

Van mijnen Schepper groot,

 

Al wierd’ ick daer in doot,

 

T’waer cleyn voor my,

 

Bleve ick maer slechts hem mijnen Schepper by.

 

Maer waer toe noch ghetoeft?

 

Ick sie dat my behoeft:

 

Ick sie zijn lip-corael,

 

Ick sie sijn aerems rael,

 

Sijn lichaem t’eenemael

 

Door-wondt, door-boort,

 

Doorslaeghen, en soo vreedelijck termoort.

 

Iesu my dogh eens jont,

 

Vwen bebloedden mondt:

 

Ach! op dat my beclijf,

 

Tuss’ ick u nu soo stijf.

 

Ach! ach! siel, ende lijf

 

Schijnt my t’ontgaen,

 

Eer ick den brant van mijn Siel can versaen.

 

Och och! wat al gheluck,

 

Wegh, wegh voorleden druck.

 

Den liefelijcken dranck,

 

Die oyt den hemel schanck,

 

En alle soet gheklanck

 

Sou my verleen,

 

Nu ick met Godt soo sottelijck ver-een.

 

Nu leeft immers mijn Siel,

 

In duysent vreughd-ghekriel,

 

Vol vrolijckheydt sy schreydt,

 

Soo sy haer nu vermeydt,

[p. 102]

 

In u lof uyt-ghespreydt,

 

O boom des Cruys?

 

Die zijt alleen haer wooningh’, en haer huys.

I.D.H.