Parnassus, dat is den Blijen-bergh


Een nieu Liedeken
Op de wijse: Aenhoort het gheclach o bloeyende jeught. Staet op, staet op o soete jeught, Niet langher ghy nu slapen meught, Siet de sonne schijnt, Sonder nacht verdwijnt Och omhelst de deught. Deught is becleedt met kleeren wit Weenende veur u deur sy sit, Och my open doet, Wacht sy metter spoet, Ter wijl ick bidt. Wacht niet tot aenden ouden dach, Alsmen seer qualijck goedt doen mach, Om des jeughdes blom Ick ghevloghen kom, Neempt waer mijn gheklach.
[pagina 100]
Dienen de sond’ is slavernij, Dienen de deught is heerschappij, Valsch de wereldt is, De deught compt ghewis, O jonckheydt compt tot my. Onnooselheydt met een reyn hert Dat niet besmet met sonden wert, Dat is veurwaer Het verciersel claer, Dat niet wert smert. Het bancketteren en dansen licht, En singhen een oneerlijck dicht, O dat is het net Dat de duyvel set, Dat is des doodts schicht. Dit roept de deught gheheel beweent O jeught haet u ooren verleent, Deught clopt, open doet De deught is seer soet, Blijft doch niet versteent. A.I.