Parnassus, dat is den Blijen-bergh

Een ander Liedeken.

Op de wijse: Enghelsche Fortuyn.

Met druck aensiet, och menschen uwen staet,
Want daer is niet, op’t aertrijck of ‘tvergaet
Wat zijn wy meer, als aerd, lof ende slijm,

[p. 91]

 

Deur natuer teer, ‘tsamen ghevoeghet sijn

 

Aensiet met vlijt, doch u natuere teer,

 

Wat ghy nu zijt, en ghy sult worden weer,

 

Anders dan aerd, die u natuer bedeckt,

 

En u verteert, als ghy daer onder leght.

 

Seght my nu claer, waer is doch Sampson sterck,

 

Salom on veurwaer, den wijse in dit perck,

 

Dauid met macht, zijn sy niet al vergaen?

 

Deur des doodts cracht, gheheel te niet gedaen?

 

Absolon seer schoon, en Cresus oock seer rijck,

 

Hector idoon, in vromicheydt ghelijck,

 

Achilles me, en Paris onbevreest,

 

Sijn nu ter ste, al inder mollen feest.

 

Heden wy staen, hooveerdigh ende rijck,

 

Fraey aenghedaen, ghecleet seer costelijck,

 

Morghen zijn wy slijck dat haest ter aerde moet,

 

Seght nu tot my, wat baet het ‘swerelts goet.

 

Daer ghy op set, seer pompeus al u hert,

 

En niet en let, al op die helsche smert,

 

Die ghy daer deur, eeuwich sult lijden siet:

 

Seght my waer veur, och ghy u siele biet.

 

Och al het goet, mach dan u baten niet,

 

Ia uwen moet, men dan beswijcken siet,

 

Als die doodt fel, u comt bestrijden wreet,

 

Och wat ghesel, can dan wreken u leet,

 

Waer zijn dan och, allen ons vrienden groot

 

Die ons nu noch, souden bystaen ter doot,

 

Vlieden sy niet, haest van ons als een roock,

 

Dus wel aensiet, wat is des wereldts smoock.

 

Als wy zijn doodt, siet wie ons dan begheert,

 

In onsen noodt, worden wy dan ghe-eert?

 

Neen my veurwaer, ‘tzy vrient ofte maecht,

 

Sy roepen claer, hem toch eerlijck begraeft.

 

Dit overdenckt, princen seer hooch van weerd’

 

En niet en krenckt, u siel op deser eerd’

 

Want ’t is seer ras, ghedaen in’t aertsche pleyn

[p. 92]

 

Broos als een glas, is ons leven certeyn.

 

Aensiet het leven van een mensche claer,

 

Kort zijn sijn weghen, en seer wanckelbaer,

 

Want van den tijdt, dat hy gheboren is,

 

De doot hem volght, als een schaduw’ ghewis.

A.I.