Parnassus, dat is den Blijen-bergh

Een liedeken ter eeren vande ses Santen, Patroonen teghen de pest.

Op de wijse: Noch weet ick ses lustighe hoeren.

Noch weet ick ses weerdighe Santen
Boven in het hemelrijck,
Sy worden ghe-eert aen alle canten
Van soo menigh Catholijck
Al teghen de pest // al teghen de pest,
Sy hen thoonen // als patroonen,
Om die te weiren van ons ghewest.

De moeder Godts soo hoogh verheven

Boven d’ander meest gheacht,
Dickmael bidt sy (‘twordt beschreven)
Veur ons menschelijck gheslacht,
Al teghen de pest // al teghen de pest.
(Treckt in o Geusen // u langhe neusen)
Om die te weiren van ons ghewest.

Twee martelaers seer groot van waerden

Den eenen is Sinte Sebastiaen,
Wel bekent hier op der aerden,
Den anderen heet Sint Adriaen.
Al teghen de pest // al teghen de pest,
Wy hen eeren // t’elcken keeren,
Om die te weiren van ons ghewest.

Den derden en waer niet goed vergeten,

Sint’ Christoffel wel bekent,
‘Theeft Geus neef te seer ghespeten
Dat wy dit dus zijn ghewent.

[p. 76]

 

Al teghen de pest // al teghen de pest

 

By Godts vrienden // help te vinden,

 

Om die te weiren van ons ghewest.

 

Daer naer twee Heylighe Confessoren

 

Den weerdighen vader Sint Antoon,

 

En Sinte Rachus groot gheboren,

 

Wy bidden hen met soeten thoon

 

Al teghen de pest // al teghen de pest

 

Om hun ghebeden // in s’hemels steden

 

Om die te weiren van ons ghewest.

 

Prius, dese Princen willen wy eeren,

 

Als Catholijcken trouw en goet,

 

Laet ons very hunnen lof vermeeren

 

En scheppen goede hoop en moet,

 

Al teghen de pest // al teghen de pest

 

Godts gramschap stelpen // sy ons helpen

 

Om die te weiren van ons ghewest.

F.G.S.B.