Parnassus, dat is den Blijen-bergh
(1623)–Anoniem Parnassus, dat is den Blijen-bergh–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Vn jour i’ouy la tourterelle.De tortelduyve hoorden ick weenen
Druckelijck in de pijne swaer,
Sy was benaut, sy was alleene,
Want sy verloren hadde haer paer,
Sy riep och in mijn herte gheprint:
Wie sal my laven,
Waer is den vrint // die my bemint,
Hy is uyt den grave.
De tortelduyve was Magdaleene,
Soo seer bedruckt ende benout,
Vrindinne Godts van sonden reene,
Maer van droefheydt was ‘therte vercout,
Sy riep och in mijn herte ghepeint, Wie etc.
Sy soeckt Iesum haren beminden,
Haer hope, haer troost, haer toeverlaet,
Och waer sal sy haer liefste vinden,
Haer licht, haer leven ende baet,
Sy riep, etc.
In’t hofken-lustigh ende groene
Socht sy Iesum met rijpen raet,
Om Iesus liefde was’t al te doene,
‘Tsmorghens vroegh inden dagheraet,
Sy riep, etc.
Den Engel sprack in corter stonden:
| |
[pagina 68]
| |
En wilt niet vreesen, niet en beeft,
Al hebt ghy Iesum niet ghevonden
Hy is verresen ende leeft,
Sy riep, etc.
Als hovenier sach sy haren beminden,
Sy vraechden terstont onvervaert:
Hebt ghy hem genom, waer sal ick hem vinden,
Waer hebd’ hem gheleyt, my dit verclaert,
Sy riep, etc.
Iesus sprack Maria seer soete
Kent ghy my niet u liefde groot,
Mijn doornaghelde handen en voeten,
Die veur u heb ghesmaeckt de doot:
Sy riep, och in mijn herte gheprint
Ghy sult my laven,
Ghy zijt den vrint // die my bemint
Nu uyt den grave.
Dees tortelduyve bedroefde tranen
Veranderen in blijschap ende vreught,
Suchten ende kermen geheel vergane,
‘Thert gaet open van ghenuchte verheught,
Sy riep, etc.
Maria naer haer betrouwen
Is in den Heere gheweest verblijdt,
Wel hen die Godts gratie behouwen
De triumphe comt na swaren strijdt,
Sy riep, etc.
Laet ons naer-volghen Magdaleene
Ende aen Iesum houden vast,
En wilt niet vreesen sondaers onreene
Christus der sonden pack ontlast
Haest u eer de doodt verrast,
Ghy sult verrijsen
Volght Christum naer // met pijnen swaer
Ten Paradijse.
|
|