Parnassus, dat is den Blijen-bergh



[pagina 32]
Noch een ander ter eeren vande suyver maghet Maria.
Op de wijse: Hoe wel soo moet het lusten, &c. Och cost ick doch met desen Reyn maghet uytghelesen Loven u deughden schoon: Want boven al ghepresen Soo is u suyver wesen, Ghy ijt der maeghden croon. Ghy zijt een maeght vruchtbaere, Een moeder, maeght eerbaere Boven natueren cracht. Onder d’Enghelsche schaere Zijt ghy een sonne claere, Een maen ons inden nacht. Een vat vol alder deughden, Een huys vol alder vreughden, Godts tabernakel reyn, In u schoon suyver jeughde Godts Soon hem seer verheughde, En quam in d’aertsche pleyn. Met recht spant ghy de croone Onder de maeghden schoone Spieghel der reynicheydt, Ghy zijt den gouden troone Daer Godt in wilde woone Den Prins der suyverheydt. Daerom van die erf-sonden Ons al ghemeyne wonden Zijt ghy van Godt bevrijdt, Van’t quaet zijt ghy ontbonden,
[pagina 33]
Noyt vleck en is ghevonden In u tot gheender tijt. In u is ons gheboren Den Sone Godts verkoren Christus ghebenedijt: Deur hem wy (die verloren Waeren) zijn nu herboren. Dus ghy ons leven zijt. V moederlijcke ooghen Wilt tot ons neder booghen Neemt ons in u behoedt. Wilt ons van sonden drooghen, En u bermhertich tooghen In druck en teghenspoedt. -En naer dit droevich leven Als wy sullen staen beven Veur Godts oordeel benauwt, Wilt ons doch niet begheven, Maer helpt ons sonder sneven Op u ons herten bauwt. A.I.