Parthonopeus van Bloys
(1871)–Anoniem Historie van Partinoples, grave van Bleys, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 35]
| |
VIGa naar voetnoot⋆).‘[Uwe wedde,] seitse, en nemic niet;
885[regelnummer]
[Newaer beg]oomt u en̄ besiet
[Dat ghi nie]t en lachtert mi,
[En̄ u eer daer m]et ghehoghet si.’
Binnen derre talen wart hi in slape;
Doe helsede si den kinschen knape
890[regelnummer]
En̄ drever hare werelt mede.
Si taste sine sachte lede,
Si custene ghinder en̄ hier,
Si custe sinen mont en̄ sine lier,
Sine oghen, sinen hals en̄ sine kele.
895[regelnummer]
Die grote bliscap van den spele,
Die si hadde met haren amijs,
Dat prisede si vore tparadijs.
Dies spels en mochte niet sijn ghenoech;
Dat sine met cussene iet verdroech,
900[regelnummer]
Dat was bedie, dat si vruchte,
Dat sine pinen en̄ wecken mochte;
En̄ en weekes niet, want si sach,
Dat hi verpijnt en̄ moede lach.
En̄ alset tote dien daghe quam,
905[regelnummer]
En̄ die sonne ten trone op clam
| |
[pagina 36]
| |
Die ionghelinc, die met ghemake
Hadde gheslapen, wart in wake.
Talreerst dat hi sine oghen op dede
[Sac]h hi die meeste cierhede
910[regelnummer]
[B]innen der cameren daer hi in lach,
[D]ie hi te voren ie ghesach.
[H]arde groot delijt so hadde hi das;
[M]aer die ioncfrouwe, die met hem was,
[V]ore den daghe hadde hise verloren,
915[regelnummer]
[D]at hise en mochte sien noch horen.
En̄ alse hi heme soude cleden,
En̄ daer toe began ghereden,
Sine cleder hi niet en vant,
Maer men brachte heme betre te hant
920[regelnummer]
En̄ scoonre ende ghescepen bet.
Alse hise ane heme hadde gheset,
Van den bedde hi thant op stoet,
Dat rikelijc was en̄ goet.
Een ghescoyte hi dede doe an,
925[regelnummer]
So diere hi nie engheen en ghewan.
Doe brachten heme twater die beckine,
Die scone waren en̄ guldine;
Doe quam wel ghereet die dwale:
Dit algader bequam heme wale.
930[regelnummer]
Alse heme dese dienst was ghedaen,
Quam hi in den palayse ghegaen.
Dat eten op die tafle stoet
Scone, rikelijc en̄ goet,
Daer hijt sach, dats hem hoghede.
| |
[pagina 37]
| |
935[regelnummer]
Hi ghinc sitten daert hem best vo[e]ghede;
Daer was heme ghedient harde wel.
Heme en vernoyde enghene dinc el,
Maer dat hi noch man noch wijf,
Noch enghene dinc sach die hadde lijf.
940[regelnummer]
Int hogheste sitten was hi gheseten;
Alse hi een luttel hadde gheeten,
Ghinc hi den graet nederwaert,
Daer hi hadde ghelaten sijn paert,
En̄ vant een teldende ors daer staende,
945[regelnummer]
Aldaer hi sijn paert vinden waende,
Stare en̄ groot en̄ langhe ghedaghet;
Beter ghi nie engheen en saghet.
Daertoe dat so ravenswart was,
Dat hi een deel ontvruchte das,
950[regelnummer]
Dat het van [s]quaden halven ware.
Doch en was hijs niet so in vare,
Hine sat op dat rijclijc paert
En̄ reet ten hoghen torre waert,
En̄ beette neder en̄ op clam
955[regelnummer]
Tes hi ten cantelen quam.
[H]et was claer en̄ scone weder,
Hi sach int oest ter zeewert neder,
Daer hi engheen inde af en sach.
Van der zee was[s]er groot ghelach,
960[regelnummer]
Want groote rijcheit quam al[daer]
Met scepe[n] gheseilt [voor en̄ naer]:
| |
[pagina 38]
| |
Diere samite, ciglato[e]ne,
Cindale, rode, ghele en̄ gro[e]ne,
Diere pelne Alexandrine,
965[regelnummer]
Diere hovelakene, gurdelkine,
Orsse die goet en̄ scone waren,
Valken, haveke en̄ sparwaren,
Bontwerc grau en̄ ermerijn,
Mirre en̄ wierooc, peper en̄ comijn,
970[regelnummer]
Geroffelsnaghele, note moscaten,
Galigaen, pumegarnaten,
Gingebere en̄ seduare,
Kanele en̄ meneghe diere ware,
Van lactuarien meneghe maniere,
975[regelnummer]
Meneghe goede specie en̄ diere,
En̄ van allen cierheiden een deel
Quam met scepe ane dien casteel.
Doe ghinc hi staen recht int suut,
En̄ sach ten cantelen boven uut,
980[regelnummer]
Daerwart sach hi die bogaerde staen,
Die heme dochten hebben bevaen
Slants ere milen lanc ochte mee;
Hi sach die wijngaerde neven die zee
So lanc en̄ so breet en̄ so slecht,
985[regelnummer]
Niet en sach hi sonder wijngaert echt.
Doe ghinc hi staen ane die weste side,
Ende sach verre en̄ wide,
Daer sach hi tlant breet en̄ slecht
| |
[pagina 39]
| |
Gheerijt en̄ ghesayt wel [na recht];
990[regelnummer]
So breet docht hem, daer hijt sach,
Tlant dat daer ghewonnen lach,
Dats heme also ghevoechlike
Dochte sijn tenen conincrike.
Doe ghinc hi bander side int noort,
995[regelnummer]
Daer sach hi die rijclike poort
Ghevisiert harde wel.
Ane deene side die Orie vel
Van hoghen neder in die zee,
Wel .xxx. ghelachte ochte mee;
1000[regelnummer]
Daer was die Orie harde diep.
Die brugghe die daer over liep,
Was al beset met cantelen,
En̄ al ghemaect met quarelen,
Die goet waren en̄ diere.
1005[regelnummer]
Daer tenden over die riviere
Sach hi enen casteel staen ghevest.
Hi was altoes so wel bewest
Van spisen en̄ van riddren binnen,
Dattene nieman en mochte winnen.
1010[regelnummer]
Die scoonste mersch daer buten lach
En̄ die beste die hi nie sach,
Wel tien milen lanc neven die zee,
En̄ twee milen breet ochte mee.
Daer tenden was .i. groot wout,
1015[regelnummer]
Daer stont in harde scone hout;
Menech scone boom daer binnen stoet,
| |
[pagina 40]
| |
Daer was van meneghen voghele broet.
Maer daer broeden alre meest
Haveke en̄ valken in [tforeest],
1020[regelnummer]
Die meneghen heigher [en̄ odevaer]
Dicke brachten sijns [lijfs in ghevaer].
Daer die ionchere dit, [als hi mach],
En̄ daer toe menech ander ghesach,
Prijsde hi tlant goet en̄ rike.
1025[regelnummer]
Heme dochte staen ghelachlike
Die casteel te menegher dinc.
Dus corte sinen dach die ionghelinc,
Dat heme niet en vernoyde die stonde
Tes het quam ten avonde.
1030[regelnummer]
Doe ghinc hi van den torne neder
En̄ keerde ten palayse weder.
Daer beette hi neder vore die dore,
En̄ liet sijn swart ors staen daer vore,
En̄ ghinc int palays. Daer vant hi echt
1035[regelnummer]
Die taflen scone en̄ wel gherecht;
Daer was echt ghedient wale
Tallen taflen in die zale
Van allen dies sijn herte gheerde.
Hem en mesquam niet noch en deerde,
1040[regelnummer]
Sonder ene dinc allene,
Dat hi creature enghene,
Die hadde lijf, mochte ghehoren
Noch sien; dies hadde hi toren.
Alse die taflen waren op ghe[daen],
| |
[pagina 41]
| |
1045[regelnummer]
Ghinc hi ten viere sitten saen
Op enen rijcliken tapijt,
En̄ alst heme dochte slapens t[ijt],
Sach hi risen twee candelaren,
Die beide van finen goude waren;
1050[regelnummer]
Met tween stallichten bernende cl[aer].
Si ghinghen vore, en̄ hi volghede n[aer],
Tes sine te bedde hadden bracht,
Daer hi op lach den andren nacht;
Doe keerden si beide weder.
1055[regelnummer]
En̄ hi ghinc te handen sitten neder,
En̄ begonde hem ton[t]scoene,
En̄ sine cleder ute te doene;
En̄ alse hi heme soude decken,
En̄ teovertoer te hemewert trecken,
1060[regelnummer]
Wardet daer binnen donker saen,
En̄ die ioncfrouwe quam ghegaen,
Die hi wel ontfinc, en̄ dede
Algader sinen wille daer mede.
|
|