Het oudt Haerlems liedt-boeck, inhoudende vele historiale ende amoureuse liedekens
(1680)–Anoniem Oudt Haerlems liede-boek, Het–
AuteursrechtvrijStemme: Courante la Reyne.
SAl dan mijn Minnares!
My nimmer uytkomst geven?
Soo valt mijn dit leven, Seecker al te suer,
Helaes! dit Minnen staet my veel te duer;
Sal dan noch mijn standtvastigh hert,
Dat soo vaeck van haer op-geoffert wert,
Van haer verdruckt zijn,
| |
[pagina 59]
| |
En staegh verruckt zijn,
Door de droeve smert.
Helaes! hoe kan mijn ziel,
Dees duldeloose plagen,
Noch soo langh verdragen?
Ha! groote Goon,
Krijght dan een trouwe Minnaer sulck een loon?
Zijn dit de vruchten van de Min?
En heeft het Minnen dan noch soetheyt in?
Soo moet ick sot zijn, Of al te bot zijn,
Dat ick het begin.
Maer laes! al wat ick doe,
Nochtans kan ick het Minnen,
Nimmermeer verwinnen,
Al wat ick tracht,
Haer schoonheydt heeft op mijn te grooten macht:
Schoon dat sy haer afkeerigh toont,
En dat de strafheyt hare ziel bewoont,
Soo is't mijn goetheydt,
Maec geen verwoetheyt,
Die haer steedts verschoont.
't Zijn haer bevalligheen,
En lonckjes van haer Oogen,
Sie soo veel vermogen
Kregen op mijn Ziel,
Dat ik voor haer volmaecktheyt neder kniel:
Ick min haer, schoon dat sy mijn haet,
Ick volg haer na schoon dat sy mijn verlaet:
Ick hoop haer sinnen, Hier door te winnen,
En haer stuers gelaet.
Ich acht mijn leven niet,
Soo ick haer gunst moet derven,
Liever wil ick sterven,
Als dat ick souw
Mijn tijdt verslijten in soo grooten rouw,
Helaes! 't is een ellendigh hert
Dat met geen weder-min begonstight wert,
Want trouw te minnen,
En niet te winnen,
Is een groote smert.
EYNDE. |
|