Het oudt Haerlems liedt-boeck, inhoudende vele historiale ende amoureuse liedekens

Een sterffelijck Minnaers-Liedeken.

Stem: La Bare.

EYlaes! mijn suchten is om niet,
De schoonste Maeght,
Die d'Aerdt oyt heeft gedragen,
En heeft geen deernis met mijn klagen:
Maer lagt om 't geen sy aen mijn lijden siet;
Silvia wreede gaet nu heen,
En lacht terwijl, dat ick nu om u ween,
Nu sy de ooren stopt voor mijn gebeden,
Zal haest de doodt,
Mijn schrale leden,
Helpen uyt de noodt.

[p. 42]

 

De Son sagh noyt bedruckter hart,

 

Noyt nacht en was vervult met meerder suchten,

 

Als ick om 's levens leet t'ontvluchten:

 

Maer waer ick ga, my volght mijn eygen smart:

 

De Werelt is my veel te nauw,

 

Ick ben verschrickt, en voor mijn schaduw schouw:

 

Eylaes! ick heb tot mijn verdriet gekosen,

 

De schoonste Maeght,

 

Maer 't hart bevroosen,

 

Dat geen liefde draeght.

 

'k Verlaet haer nu en wil voortaen,

 

Gantsch dolen gaen, aen gene groene wegen,

 

Daer geenen troost en wort verkregen:

 

Maer daer de doot moet eyndigen 't getraen.

 

Ay neen! Leander keer, ay keer,

 

Sy sucht om my, haer hart is al te teer,

 

't Is raserney, uw' trouheyt te bestrijden,

 

Sy is geraeckt,

 

Met medelijden,

 

't Hert inwendigh blaeckt.

 

Gebooge kniel ick voor 't Altaer,

 

En doe voor haer mijn leste offerhande;

 

'k Verwacht het vonnis van uw' handen,

 

Te leven, of in kort te zijn een baer;

 

Maer blijft ghy voorder noch soo straf,

 

Zo dael ick willigh naer mijn treurigh graf:

 

Maer soo de schoonste krijght op 't laest medoogen,

 

Zoo is 't getraen,

 

Van mijn oogen,

 

En mijn smert gedaen.

EYNDE.