Het oudt Haerlems liedt-boeck, inhoudende vele historiale ende amoureuse liedekens

[Als al de Eeckelen rijpen]

Stemme: Wy vinden klaer beschreven.

ALs al de Eeckelen rijpen,
Zoo mest de Boer sijn Swijn,
Ick het een Wilt geschoten,
Het heeft my soo lange verdroten,
By de Liefste en magh ick niet zijn.

[p. 26]

 

Het soud' een suyverlijcke

 

Des avonts gaen om Wijn,

 

's Avonts wel alsoo late,

 

Den Ruyter quaem haer te sprake,

 

En hy hietense wellekom zijn.

 

Hy nam de suyverlijcke

 

By haer snee witte handt.

 

Hy settese aen sijn zijden,

 

Wat hy dede sy moest het lijden,

 

Haer eerken en duerde niet langh.

 

Maer doen de stoute Ruyter

 

Sijn wille hadde gedaen,

 

Hy seyd, wel schoon Ionckvrouwe

 

Had ghy u eerken behouwen,

 

Ghy meught wel t'huyswaert gaen.

 

Waer sal ick henen rijden?

 

Waer sal ick henen gaen?

 

Had ghy my Maget gelaten,

 

Een Maeghdeken van der Straten,

 

Ghy had veel beter gedaen.

 

Had ick u Maeght gelaten,

 

Een Maeght soo ick u vandt,

 

Ghy sout fier zijn boven schreven,

 

Ghy en waert geen Maeght gebleven,

 

Want den Zomer is noch langh.

 

De Maeght die keerde haer omme,

 

Eenen gangh is sy gegaen,

 

Sy gingh haer Moeder vragen,

 

Of sy over den Ruyter wou klagen,

 

Want hy had haer groot leyt gedaen.

 

Men nam den stouten Ruyter,

 

Gevangen gelijck een Dief,

 

Al tusschen twee Heeren Knapen,

 

Schoon spreken mocht hem niet baten,

 

Gevangen soo moest hy zijn.

 

Men deed' den Ruyter leggen

 

Al op eene Pijne banck,

 

De Pijn-banck was soo kleyne,

 

Dat dede den Ruyter weyne,

 

Dat hy lagh ons 's Heeren bedwanck.

 

Men dede den Ruyter knielen

 

Al voor dat blancke Swaert,

[p. 27]

 

Gesellen wilt dit onthouwen,

 

Dat komter van schoone vrouwen,

 

Laetse varen diese niet begeert.