Het oudt Haerlems liedt-boeck, inhoudende vele historiale ende amoureuse liedekens

Van drie Ruytertjes.

ICk stont op hooge Bergen,
Ick sagh ter Zeewaert in,
Ick sagh een Scheepken drijven,
Daer waren drie Ruyterkens in.

Den alderjonghste Ruyter

Die inne dat Scheepken was,
Die schonck my eens te drincken
De koele Wijn uyt een Glas.

Ick brengh u haveloos meysje,

Dat u Godt zegenen moet,
Geen ander soud' ick kiesen,
Waert ghy wat rijcker van goet.

Ben ick een haveloos Meysje,

Ick en bens alleene niet,
In een Klooster wil ick rijden,
Godt loons hem die 't my riedt.

Hy sprack wel schoon jonckvrouwe,

Als ghy in 't Klooster gaet,
Hoe geeren soud' ick weten

[p. 25]

 

Hoe u 't Nonnen-kleet al staet.

 

Maer doe sy in dat Klooster quam,

 

Haer vader en die was doodt:

 

Men vondt in al mijns Heeren Landt,

 

Geen rijcker kint, en was groot.

 

De Ruyter had 't haest vernomen,

 

Hy sprack, zaelt my mijn Peert,

 

Dat sy in't Klooster is gekomen,

 

Dat is dat mijn hert so deert.

 

Maer doe hy voor dat Klooster quam,

 

Hy klopte aen den ringh,

 

Waer is de jonghste Nonne,

 

Die hier lest Wijdingh ontfingh.

 

Het ader-jonghste Nonneken

 

En mach niet komen uyt,

 

Sy sit alhier besloten,

 

En sy is Iesus Bruydt.

 

Sit sy hier besloten,

 

En is sy Iesus Bruyt:

 

Mocht ickse eens sien of spreken,

 

Sy soude wel komen uyt.

 

Het alderjonghste Nonneken

 

Gingh voor den Ruyter staen,

 

Haer hayrken was afgeschoren,

 

De Minne was al gedaen.

 

Ghy meught wel t'huys-waert rijden,

 

Ghy meught wel t'huys-waert gaen,

 

Ghy meught een ander kiesen,

 

Mijn liefde is al vergaen.

 

Doe ick een haveloos Meysje was,

 

Doen stiet ghy my met de voet,

 

Hadt ghy dat woort geswegen,

 

Het hadde geweest al goet.