Het oudt Haerlems liedt-boeck, inhoudende vele historiale ende amoureuse liedekens

[Het is gelegen, soo men seydt]

Stemme: Die nu mee wil uyt.

HEt is gelegen, soo men seydt,
Te speelen te varen met soetigheydt,
Alsoo ick hebbe bevonde,
Met een geselschap soet,
Fris ende wel gemoedt,
Voeren sy met den vloet,
Na Yselmonde.

Men seydt somtijts soo nu soo dan,

Dat moy weer wel veranderen kan,
Al is't op Somers tijden,
Zoo veel als dat behoeft,
Heeft hem de Windt vertoeft,
Die al waren bedroeft,

[p. 15]

Daer na weer in 't verblijden.

Daer onder was een arme Maeght,

Die van dat onweer was vertsaeght,
Sy sprack met suchten en beven;

[p. 16]

 

Schippertje goedertier,

 

Salveert mijn leven hier,

 

Ick sal tot u playsier

 

Mijn Maeghdom geven.

 

De Schipper nam dat woort in acht,

 

Nochtans heeft hy de reys volbracht,

 

Tot dat sy quamen te Lande,

 

Van yder een Persoon

 

Ontfingh hy sijnen loon,

 

Behalven 't moy Meysje schoon,

 

Greep hy by der hande.

 

Die Maget was geheel ontstelt,

 

Sy wou den Schipper geven geldt,

 

Maer Schippers woort gingh boven,

 

Kom, kom mijn Liefje, kom,

 

Daer en baet geen meerder som,

 

Dan alleen u Maeghdom,

 

Naer u beloven.

 

Ich heb mijn best soo wel gedaen,

 

Om uwe maeghdom te ontfaen,

 

Meent ghy met my te gecken?

 

Kom, kom mijn Liefje reen,

 

Gaet met my hier alleen,

 

Laet 't ander Volck in 't gemeen

 

Haer wegen trecken.

 

Dat Meysje dat sprack jongh en teer,

 

Mijn Maeghdom is mijn beste eer,

 

Daer moet ick mee voor sorgen:

 

'tSa Schipper eens gesmult,

 

Ick weet en kenne schuldt:

 

Maer ghy moet met gedult

 

Mijn noch wat borgen.

 

De Schipper was een jongh Baroen,

 

Hy gaf dat Meysjen eenen Soen,

 

Daer hy hem in verheughde;

 

Schoon Lief ick scheld' u quijt,

 

Tot op een ander tijdt,

 

Siet dat ghy sulcke woorden mijdt,

 

Wandelt in deughden.