Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

CXLIII. [Ich moes verbeiden das ich en can]

Ich moes verbeiden das ich en can;
Aen troost mijn zin des node onbert,
Das mach ic zinghen: derven deert;
Mijns lidens danc ich nie ghewan.

Gan si mir also ich huer gan,
Wi comt dat mi verlanghen deert,
Ende zi mi tzwifel niet en weert.

[p. 230]

 

Ich moes verbeiden das ich en can;

 

Aen troost mijn zin des node onbeert,

 

Des mach ic zinghen: derven dert.

 

 

 

Ach, leer verbeiden, truwe man,

 

Men heift niet al dat men beghert;

 

Wan si wil dat mijn leit verteert

 

So sal mi vruechden commen an.

 

 

 

Ich moes verbeiden, enz.