Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

CXLIV. [God gheve ons eenen bliden wert]

God gheve ons eenen bliden wert.
So sijn de gasten vroilic jo!
Die altoos blidelic ghebert,
So mooch wi ganslijch wesen vro;
Ach, lieve her wert, nu doe also.

Waer dranc nye man so goet ghelach,
Up dat die wert es zorghen quijt;
So wilwi comen alden dach,
Van nuchtens toter vespertijt.
Dese wert moet sijn ghebenedijt,
Hine acht des truerens niet een stroe.

God geve ons eenen bliden wert, enz.

[p. 231]

 

Wael op, laet ons dan vroilic sijn;

 

Want ons die wert veil vruechden gan.

 

Wi drinken hier so goeden wijn,

 

Wat souden wi noch besceiden dan.

 

God gheve hem heil, diet ons vorwan,

 

Sijn leven lanc, met vruechden ho.

 

 

 

God gheve ons eenen bliden wert, enz.

 

 

 

Scinc in, scinc in den duitschen traen,

 

Die luden doet so suetzen clanc.

 

Wi willen truerens avelaen;

 

Ach vruechden, nemmermeer verganc.

 

Die ons benijdt hi hebbe ondanc;

 

Ic wilde hi zate in Jerico.

 

 

 

God gheve ons eenen bliden wert, enz.