Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

CXIX. [Mijn herte haet uutvercoren ein]

Mijn herte haet uutvercoren ein;
Soeter beilde en leift neghein,
Vul duechden es haer edel lijf.

Haer oghen claer, haer minlic zien,
Haer mont zoet meer dan balzems lucht,
Daer mi al heil of mach ghescien
Vor al dat men mi gheven muecht;
Ten leift up erde zoeter vrucht,
Das groetic di, minlic liefste wijf.

Mijn hertze heift uutvercoren ein, enz.

God heift als vrient an haer ghewracht
An allen leden groot ende clein;
Vul es haer wivelic ghedacht
Van trauwen ende van zeden rein.
Mijn prizen es haer vele te clein,
Dies weinscic haer al heils beclijf.

Mijn hertze heift uitvercoren ein, enz.

[p. 199]

 

Ere, scaemte ende stadicheit,

 

Wijsheit, const ende ooc ootmoet,

 

Simpel wesen, reinicheit,

 

Dits al in huer, des bem ic vroet.

 

Dies willict vensen al vor goet

 

Dat si mi doet met trauwen stijf.

 

 

 

Mijn hertze heift uutvercoren ein;

 

Soeter beilde en leift neghein,

 

Vul duechden es haer edel lijf.