Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

CX. [O stede, duechdelic, minlic ort]

O stede, duechdelic, minlic ort,
God haet verchiert dijn edel name;
Bi dir elc menscelich ghebort
Mac vroylic leven sonder blame.
Dijn gheer is eere, dijn wesen scame,
Du best vul duechden zekerlich;
Ich danx der minnen minnentlijch.

An steiden, orden blivic vort,
Mijn leven lanc, want het betame;
Der minnen, die mi gheift confoort,
Van soeter rusteliker vrame.
Mine was nie ruste so bequame,
Alstu mi gheifs, vrauwe duechdenrijch;
Ic danx, enz.

Bi dir so ben ich onghestoort,
Ondanc der bozer niders game;

[p. 186]

 

Dijn woort, dijn mein es recht accort,

 

Met rechte ich vro met dir verzame.

 

Ghenouchlic snijt der minnen brame,

 

Niet meer ne werd gheprouft van mich;

 

Ic danx der minnen minnentlijch.