Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

[p. 184]

CIX. [Mi heift ghevaen een wijflic beild]

Mi heift ghevaen een wijflic beild;
Het si mir lief dat elc man heild;
Wie zo es dan seggic niet.

Of ict zeide ende voorder came,
So ware mijn trueren menichfald;
Nemic met huer werde name
Blijft in mi allein ghestald.
Si heift mijn hertze in huer ghewald,
Mi huecht, wanneer zoe up mi ziet.

Mi heift ghevaen, enz.

Wien salic mijn secreit betrauwen?
Der wroughers also menich leift,
Dies radic der reinre vrauwen,
Dat zoe haer niet te kennene gheift.
Elc minre hem wel te wachtene heift,
So vele der boosheit nu ghesciet.

Mi heift ghevaen, enz.

Ic wensche haer .M. goeder jare
Met vruechden al haer leven lanc;
So waer ic bem of waer ic vare,

[p. 185]

 

Mijn herte heift zoe in haer bedwanc.

 

Vrouwe, wilt mi des gheven danc,

 

Want het mi rechte minne riet.

 

 

 

Mi heift ghevaen, enz.

 

 

 

Of ict zeide, enz.