Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

XCIX. [Wel up, elc sin die vruecht begaert]

Wel up, elc sin die vruecht begaert,
Om vruechden wille trueren spaert,
Wilt vroylic hier naer hooren:
Een rose es ons gheopenbaert,
An eenen edelen wingaert,
In midden .XII. coren,
Van coninghen gheboren.

O rose, die in den hemel zijt,
Ghebenedijt
Sidi van allen monden.
Al sijn wi vro, cort es de tijt;
Een overlijt
Crijcht ons ten lesten stonden
Aflaet van allen zonden.

Lesse, so heet desen rozengaert,
Daer dese edele bloume tzaert
In bloijet sonder doren.

[p. 173]

 

Den donckeren nacht heift zoe verclaert,

 

Ende elcken zondare zoe bewaert;

 

Ne ware dese rose te voren

 

Waren wi alle verloren.

 

 

 

O rose, die in den hemel zijt, enz.

 

 

 

Nu loven wi haer uut milder aert,

 

Ende desen edelen wijn rijnscaert

 

Drincken wi, sonder toren.

 

Van der rose wert in ghespaert,

 

Die vroilic hier sijn ghelt vertaert,

 

Ende die ons willen storen

 

Gaen daer zi behoren.

 

 

 

O roze, die in den hemel zijt, enz.