Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

LXXVI. [Nieuwe jaer haet mich verhuecht]

‘Nieuwe jaer haet mich verhuecht
Met rechter vruecht,
Vrauwe, in dijnre hoede.
Du aens mijn hertze also bewuecht,
Met dijnre duecht;
Wi soldichs werden moede.

[p. 144]

 

‘Ich haen ghehadt der jaren veil

 

Met vruechden speil,

 

Dan can mi niet verdriesen.

 

Met trauwen icht voor nider heil,

 

Hoe das ich queil,

 

Ich wils mi voort gheniesen.

 

 

 

‘Up erde en anich liever gein

 

Dan du allein,

 

Dat saeltu wael bevinden;

 

Want ich di diene in trauwen rein,

 

Niet als vilein,

 

Die helt met allen winden.

 

 

 

‘Dus blijfstu in mijns hertzen bloet,

 

Lief beilde zoet,

 

Boven allen wiven.

 

Du aens mijn hertze ende ooc mijn moet,

 

In dijn behoet,

 

Dijn eighin moetic bliven.

 

 

 

‘Dit jaer ende al die volghen naer,

 

Trauwe, weit vorwaer,

 

So blivic dir ghestade.

 

Liever ledic liden zwaer,

 

Al mine jaer,

 

Dan ich di ontrauwe dade.

[p. 145]

 

‘Nu jon mi dan dijns vruechts ghecrijch,

 

Vrauwe duechdenrijch,

 

Blijft in trauwen vaste.

 

God jonne ons tween eendrachtelijch

 

Sijn hemelrijch

 

Met sijnre vrienden raste.