Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

LXXI. [Lijskin, wat helpt vele ghestreiden]

‘Lijskin, wat helpt vele ghestreiden,
Ic moet u doen dat zotte dinc.
Ic hebt u menichwaerf ghebeden,
Daer u niet vele an en hinc.’ -
‘Her Wouter,
En tast mi emmer niet beneden,
Ginne waert een lettel stouter.’

‘Lyskin, bi deis Heren doot,
Haddic u op den coren tas,
Al waerdi VII waerf so groot,

[p. 138]

 

Ic soude u leeren tswingen tvlas.

 

Wat, Lijskin,

 

Vindi mi niet in uwen scoot,

 

So seght dat ic een annin bin.’ -

 

 

 

‘Her Wouter, ghi sijt al te stout,

 

Van uwen fellen daden;

 

Ghi sijt out ende ghi sijt cout,

 

Ic souds u wel verzaden.

 

Her Wouter,

 

Vermeit u niet up uwen bout,

 

Ghine waert een lettel stouter.’ -

 

 

 

‘Lijskin, minne, hout up dijn hant,

 

Ghi sulles noch ontgelden.’ -

 

‘Wacht u, Wouter, goet calant,

 

Ghi sout mimoeten melden.’ -

 

‘Wat, Lijskin,

 

Laetti hier niet enen pant,

 

So seght dat ic een annin bin.’ -

 

 

 

‘Secht mi, Wouter, lieve drael,

 

Wat pande wildi hebben

 

Dat ic u gheve, ic jans wael,

 

Een quaet jaer op u rebben.

 

Wat, Wouter,

 

Ne comt met ysere an gheen stael,

 

Ghine waert een lettel stouter.’

[p. 139]

 

Her Wouter die was arde gram

 

Van deser wreeder sprake,

 

In sinen aerm dat hise nam,

 

Soe sloucher voor de cake.

 

‘Wat, Lijskin,

 

Doe ic u noch niet wesen tam,

 

So seght dat ic een annin bin.’