Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

LXXII. [So wie bi lieve in rusten leit]

So wie bi lieve in rusten leit,
Van niders clappen onbedwonghen,
Hi mach wel zinghen vroilicheit
Tote dat de wachter heift ghesonghen:
‘Stant up, hets dach! owi, owach!

Dats hier gheclach,

Met handen vast ghewronghen!’

Menich hertze doet dan ghesceit,
Die also minlic sijn ontspronghen;
Sceiden es hem tzaen bereit.

So wie bi lieve in rusten leit,
Van niders clappen onbedwonghen,
Hi mach wel zinghen vroilicheit.

Ic weinsche hem, die daer aersch of zeit,
Ghebrec van oghen ende van tonghen;
Want gheen solaes daer voren gheit,

[p. 140]

 

Maer dat de wachters niet ne clonghen:

 

‘Stant up, hets dach! owi! owach!

 

Dats quaet verdrach,

 

Met houden ende met jonghen!’

 

 

 

So wie bi lieve, enz.