Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

[p. 104]

XLV. [Adieu, adieu; solaes]

Adieu, adieu; solaes,
Van dir ic sceiden moet,
Me rekent mi een dwaes.
In adde gelt of goet.
Adieu, adieu, adieu, adieu,
Ic wil gaen wesen vroet.

Hebbic niet, men ghevet niet,
Dat doet mi dickent zorghen;
Mijn ghelt es clein, ghebreict mi yet,
Sone wil men mi niet boorghen.
Here God, verleent mi goeden morghen,
Te ghelde so anich cranken spoet.
Adieu, adieu, solaes, enz.

Solaes, het moet ghesceiden zijn,
Wat vroomt mi langhe beide;
Het doet mi pijn int hertze mijn
Dat ic mi van u sceide.
Adieu, nu ne sciedic nie so leide,
Ghebrec mi van u sceiden doet.
Adieu, adieu, solaes, enz.

Gave ons God des ghelts ghenouch,
So mocht wi vroilic zinghen;
Met vruechden staen na ons ghenouch,

[p. 105]

 

Ende zorghen laten springhen.

 

Nu moet ic mi met zorghen minghen,

 

In hebbe gheen ghelt in mijn behoet.

 

Adieu, adieu, solaes, enz.