Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

XXIX. [Een edel, werde, reine vrucht]

Een edel, werde, reine vrucht
Hout mi in rechter trauwen,
Claerre dan der zonnen lucht
Boven allen vrouwen.
Als icse minlic mach anscauwen,
Sone es mijn bliscap niet te scriven.

Gheen vrucht en mach mer in den zin,
Wien ic met trouwen steidich bin,
Die moet eens anders eighin bliven.

Si kent dat ic haer eighin bem,
Hoe salic dan gheliden
Dat eenich ander heift met hem
Mijn vruecht ende mijn verbliden.
Ach, leider, al mach ict beniden,
In maecht met eren niet ontkiven.

Gheen vruecht en mach mer in den zin, enz.

[p. 88]

 

Ic minse boven al dat leift

 

Met herten ende met zinne;

 

Die duecht, die ere, die an haer cleift,

 

Behout mi vaste hier inne.

 

Om lief, om leit, wes ic beghinne,

 

Haer eere ne willic niet verdriven.

 

 

 

Gheen vruecht en mach mer in den zin, enz.

 

 

 

Dus duchtic dat ic sterven moet,

 

Maer niet bi haren scouden;

 

Want in wil niet dat soe yet doet,

 

Haer eere ne si behouden.

 

Mijn leit moetic in tbeste vouden,

 

Of onghenoucht sal mi ontliven.

 

 

 

Gheen vruecht ne mach mer in den zin, enz.

 

 

 

O vrouwe, daer al mijn troost an steit,

 

Blijft mi vort an ghestade,

 

Kent dat ic lide menich leit

 

Van rouwen, vro ende spade.

 

Ic hope een ende deser scade,

 

Ghi sijt mijn lief vor allen wiven,

 

 

 

Gheen vruecht en mach mer in den zin,

 

Wien ic met trauwen sculdich bin,

 

Die moet eens anders eighin bliven.

 

 

 

Een edel, werde, reine vrucht, enz.