Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

XXVIII. [Lief, alderliefst, in hertze mijn]

Lief, alderliefst, in hertze mijn,
Ic gheve u hertze ende zinne,
Ende wille u eighin dienare zijn;
Geen ander ne mach mi inne.
Als ic u zie, vruecht ghewinne,
Ets recht, du geifs mir lief ende leit.

Up minen heit,

Reynre wijf, ic nie ne kinne;
Trouwe es in mi ende steidicheit.

Lijf ende goet, dats eighin dijn,
In jonsteliker trauwen;
El niet ic gher, dijn wijflic scijn
Gheift mi vruecht in scauwen.
Alsic troost van di mach ghelauwen
Es alle bliscap mijn aerbeit.

Up minen heit,

Rouct mijns, lief vor allen vrouwen,
Trouwe es in mi ende steidicheit.

[p. 87]

 

Laes dir ghenoughen mijn jonstlic pijn,

 

In mach der jonst niet derven,

 

Ende holt mich al vor dijn eighijn,

 

Gheheil daer in te sterven.

 

Al mochtic weinschen .M. werven,

 

El niet ic gher, hoet mi vergeit.

 

Up minen heit,

 

Recht wil ic mi dijn eighin erven;

 

Trouwe es in mi ende steidicheit.