Wim Hoogbergen
In Memoriam Ineke van Wetering (1934-2011)
Op 18 oktober 2011 overleed in Huijbergen, na een ziekbed van een jaar, de antropologe prof. dr. Wilhelmina (Ineke) van Wetering in de leeftijd van 77 jaar en één dag.
Ineke van Wetering studeerde in de jaren vijftig culturele antropologie aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam. Daar ontmoette zij de sociologie studerende Bonno Thoden van Velzen. In mei 1961 trok het echtpaar Van Velzen-Van Wetering naar Suriname voor antropologisch onderzoek bij de Okanisi of Ndyuka Marrons van de Tapanahoni. Zij verbleven meer dan anderhalf jaar in Diitabiki, de residentie van de Okaanse gaanman. Bonno Thoden van Velzen promoveerde op een dissertatie over politiek en religie in de Okaanse samenleving in 1966. Ineke van Wetering verdedigde in 1973 haar dissertatie Hekserij bij de Djuka handelend over de sociologische aspecten van het Okaanse hekserijgeloof. Haar dissertatie bevatte naast veel veldmateriaal een gedegen theoretisch overzicht over Afrikaanse en uit Afrika stammende hekserij. Na het veldwerk in Suriname trokken Bonno en Ineke naar Tanzania, waarover vooral Thoden van Velzen publiceerde.
Hun hart lag echter bij de Okanisi en het echtpaar heeft tientallen boeken en artikelen over de Surinaamse Marrons geschreven, soms individueel, heel vaak ook gezamenlijk. Terwijl Bonno zich vooral richtte op politiek en religieuze veranderingen, begon Ineke zich meer te interesseren voor Winti, de Creools-Surinaamse volksreligie. Zij woonde daarvoor, gescheiden van Bonno, jarenlang in de Amsterdamse Bijlmer. Na deze periode verenigden zij zich weer in hun huis in Bosch en Duin. Vrienden memoreren graag de grootse feryarifeesten die gegeven werden in het ‘oerwoud’ achter hun woning. De afgelopen tien jaar woonden Ineke en Bonno in Huybergen aan de Belgische grens. De laatste jaren werkte zij aan een groot vergelijkend historisch onderzoek naar niet-westerse religie in Afrika en de Nieuwe Wereld. Zij heeft dit helaas niet afgekregen.
Auteursrechtelijk beschermd