Op de avond van het dictee op 13 januari vulden ongeveer vijftig deelnemers een zaaltje van het Filmhuis van het Theater aan 't Spui in Den Haag. Na een welkomstwoord van Cynthia Mc Leod en een korte uitleg van de jury, die bestond uit Gracia Blanker, René Hart en ondergetekende, over de wijze waarop het dictee zou worden voorgelezen en beoordeeld lazen Mc Leod en de Haagse wethouder Rabin Baldewsingh het dictee in dialoogvorm voor. De zaal applaudisseerde voor de levendige tekst. Daarna begon het eigenlijke dicteren, waarbij de leestekens werden aangegeven, maar de tekst op natuurlijke wijze werd gesproken. (Hieronder de min of meer fonetische tekst zoals die werd gelezen.) Na afloop gaf ieder zijn schrift door aan buurman of buurvrouw die mocht corrigeren aan de hand van de schrijftekst (ook hieronder) die op een scherm werd geprojecteerd. De gecorrigeerde schriften werden opgehaald en de teksten met minder dan tien fouten nog eens door de jury nagekeken in een afzonderlijke ruimte. Soms was door de huurlieden te streng geoordeeld, soms waren fouten blijven zitten. Het schrijven op schoot, weliswaar in een verhard schrift, had de leesbaarheid van de handschriften niet bevorderd.
Uiteindelijk kwamen Denise Jannah met drie fouten en Celestine Raalte met vier als besten uit de bus. Zij kregen beiden het Prisma Woordenboek cadeau, dat ze nog niet bezaten. Het gemiddeld aantal fouten (volgens de correctie door de deelnemers zelf) bedroeg 28. Jammer genoeg moest de zaal voor een andere activiteit worden vrijgemaakt, waardoor er te weinig tijd was voor een behoorlijke uitleg van de meest gemaakte fouten en voor discussie, die echter wel heftig plaatsvond in de periode dat de jury afwezig was. Men was het er wel over eens dat er in Suriname op de scholen meer aandacht besteed moest worden aan het schrijven van de moedertalen. De deelnemers mochten hun eigen dictee mee naar huis nemen, waardoor het niet mogelijk was een analyse van de fouten te maken.
Het dictee Sranan is zeker voor herhaling vatbaar, maar misschien moet eerst het door Baldewsingh aangekondigde dictee Sarnami plaatsvinden. Maar voor welk dictee dan ook zal er van te voren iets meer tijd moeren worden uitgetrokken voor overleg tussen de auteur van de tekst, de voorlezers en de jury (nu kon dat alleen via e-mail en tijdens het diner op dezelfde avond) en na de correctie voor een duidelijke toelichting op de normen die door de jury zijn gesteld.