De van den hemel afgebeeden, in alle verdrukking, nog bloeiënden Oranjeboom

No. 53.
Den lof des adelaar, voor zyn getrouwe bystand en behoud van den leeuw en de harten.

Op de Wys: 't Kuipertje vol jalourse pyn.

1.

Een troepje Hondjes uit de buurt,
Meest al waaren 't zwart en witten,

Met een Apenrok gehuurt,

Zouden eens op Schildwagt zitten

Met een stokje in heur poot,

By een vuile Kikkersloot,

Zy basten en keften gelyk een Kees,    bis.
Vol vuur en moed en zonder vrees.    bis.

2.

Wel te vrede in Govaards wout,

Weiden veel Oranje Harten,

[p. 78]

 

Dog de Keezen fier en stout,

 

Kwaamen hun geduurig tarten,

 

Dreigden zelf hun dood te slaan,

 

Met drie Witte Lelyblaan;

 

Zy baften en keften gelyk een Kees,    bis.

 

En toonden schier voor niemand vrees    bis.

3.

Een oude gryze tamme Leeuw,

Sperd zyn muil en schud zyn maanen,

Op dat wild en woest geschreeuw,

Doch zyn kragt was reeds aan 't taanen,

Want hy was een ruimen tyd,

Zyn getrouwe Leidsman kwyd!

Dus tarten zy Harten en nog daar by,    bis.
Bragten den ouden Leeuw in ly.    bis.

4.

Een dubb'len Arend snel van vlucht,

Spits van snavel, fors van pooten,

Kliefde onverwagts de Lucht,

Kwam die Keezen weg te stooten,

Die toen byna dood van schrik,

Vlooden in een oogenblik!

Zy liepen al piepende een voor een,    bis.
Met heur staaretjes druipend heen.    bis.

5.

Toen was 't vreugd in Leeuwendaal,

Vreugd by all' Oranje Harten,

Vreugd in Vryheids Tempelzaal,

Vreugd verdreef toen alle smarten,

't Leeuwtje kreeg zyn Leidsman weer,

Den Adelaar alöm de Eer,

En zugtend en vlugtende zonder stok,    bis.
Kroopen de Keezen in heur hok.    bis.