De van den hemel afgebeeden, in alle verdrukking, nog bloeiënden Oranjeboom

N 21.
Een Nieuw Christelyk Liedt, gemaakt ter eere den Doorluchtigsten Heere Wilhelm, prince van Orangien,

Waar van de eerste Capitael Lettere van elck vers zyn Vorstelyke Genade Name met brengen.
Zijnde dit het Origineele Lied, zoo als het selve omtrent den Jaaren 1572. aan Prins Willem de eerste H.L.M. wierd toegezongen.

Na de Wyse van Charies.

Wilhelmus van Nassouwen,

Ben ik van Duitschen Bloed,

Het Vaderland getrouwe,

Blijf ik tot in den dood,

Een Prince van Oranjen,

Ben ik vrij onverveert,

Den Koning van Hispanjen,

Heb ik altijd geëert.

2.

In Godes vrees te leeven,

Heb ik altijd betracht,

Daarom ben ik verdreeven,

Om land' en luid gebragt,

Maar God zal mij regeeren,

Als een goed Instrument,

Dat ik mag weederkeeren,

In mijnen Regiment.

3.

Lijdt u mijn ondersaten,

Die oprecht zijn van aart,

God zal u niet verlaten,

Al zijt gij nu beswaart,

Die vroom begeert te leeven;

Bid God nacht ende dag,

[p. 31]

 

Dat Hij mij kracht wil geven,

 

Dat ik u helpen mag.

4.

Lyf end' goed al te samen,

Heb ik ook niet verschoont,

Myn Broeders hoog van namen,

Hebben 't U oock vertoont:

Graaf Adolf is gebleeven,

In Vriesland in den slag,

Zyn Ziel in 't eeuwig leven,

Verwacht den jongsten dag,

5.

Edel en hoog geboren,

Van Keyzerlyke Stam,

Een Vorst des ryks verkoren,

Als een vroom Christen man,

Voor Godes woord gepreesen,

Heb ik vry onvertsaegt,

Als een Held sonder vreezen,

Myn Edel bloed gewaagt.

6.

Myn schilt en de betrouwen,

Zyt gy, ô God myn Heer!

Op u soo wil ik bouwen,

Verlaat my nimmermeer,

Dat ik doch vroom mag blyven,

U dienaar t'aller stond,

De Tieranny verdwynen,

Die myn herte ontvonkt,

7.

Van al die myn beswaren,

End' myn vervolgers zyn,

ô God wilt dog bewaaren,

Den trouwen Dienaar dyn,

Dat sy my niet verrasschen,

In haren bosen moet,

Haar handen niet en wasschen,

In myn onschuldig bloed.

8.

Als David moeste vluchten,

Voor Saul den Tyran,

Soo heb ik moeten zuchten,

Met meenig Edelman,

Maar God heeft hem verheeven,

Verlost uit aller nood,

Een Koninkryk gegeeven,

In Israel soo groot.

9.

Na 't suir sal ik ontfangen,

Van God myn Heer dat soet j

Daar na zoo verlangen,

Myn Vorstelyk gemoed,

't Welk is dat ik mag sterven,

Met eeren in het veld,

Een eeuwigryk verwerven,

Als een getrouwen Held.

10.

Niet doet my meer erbarmen,

[p. 32]

 

In mijnen wederspoet,

 

Dan dat men siet verarmen

 

Des Koninks Landen goed,

 

Dat u de Spanjaarts krenken,

 

ô Edel Neêrland soet,

 

Als ik dat ga bedenken,

 

Mijn Edel hert dat bloet.

11.

Als een Prins opgeseeten;

Met mijnes Heirs kragt,

Van den Tieran vermeten;

Heb ik den slag verwagt,

Die bij Maestricht begraven,

Bevreesden mijn geweld,

Mijn Riters sag men draven,

Seer moedig door het veld.

12.

Soo het die wil des Heeren

Op die tijd had geweest,

Had ik wel willen keeren,

Van u dit zwaar tempeest,

Maar den Heer van hier boven,

Die alle ding regeert,

Die men altijd moet looven,

En heeft het niet begeert.

13.

Seer Christ'lijck was gedreeven,

Mijn Prinselijk gemoet,

Standvastig is gebleeven,

Mijn hert in tegenspoed,

Den Heer heb ik gebeden,

Van mijnes herten grond,

Dat hij mijn zaak wil reden,

Mijn onschuld doen oorkont.

14.

Oorlof mijn arme schapen,

Die zijt in grooten nood,

U Herder sal niet slapen,

Al zijt gij nu verstrooit,

Tot God wilt u begeeven,

Zijn heilzaam woord neem aan,

Als vroome Christen leven,

't Zal hier haast zijn gedaan.

15.

Voor God wil ik belijden,

En zijnen grooter macht,

Dat ik tot geenen tijden,

Den Konink heb veracht,

Dan dat ik God den Heere,

Den hoogster Majesteit,

Heb moeten obedieren

In der geregtigheid.

Einde van het eerste Stukje.