|
| |
No. 1.
Schoppen Troeff.
Op de Wys van: Hoe zoet is 't daar de Vriendschap woond: off, myn Hert is voor altyd verzeid.
1.
Wy armen Schoppen zyn in druk,
Wy worden steeds gekweld,
Die Antipothers met haar kruk,
Verschynen tans in 't veld;
Die Draaken slaan een groote front,
De Duivel schoptse voor haar kont.
| |
2.
Men schendt en vloekt den Admiraal,
Die nooyt iets heeft misdaan,
Elk hunner is vervloekt brutaal,
Waar komt dit dog van daan?
't Is meest al Eigenbaat en trots,
Maar wy staan pal gelyk een rots.
| |
3.
De Vryheid die men 't meest bemind,
Oranje, Neêrlands beste vrind,
Het Hooft van onzen Staat,
Daar leeven wy mee wel gemoed,
| |
| |
Geen Teering die ons kwynen doed.
| |
4.
De Vryheid is reeds lang verkragt,
Door dat Moordzugtig rot,
Dat rukeloos eed en pligt veragt,
Maar wy, wy zyn de zelfde nog,
In weerwil van hun snood bedrog.
| |
5.
De Pylen, die d'Oranje band,
Sints lang gebonden houd,
Zyn hun, die Pesten van ons Land,
Zoo lang de Hemel ons behoed,
Zingen wy met vereende moed.
| |
6.
De Constitutie van ons Land,
Is door den Prins vereerd,
Men vind in Kruijer, Post en Krant,
Men wil den Prins in boeijen slaan,
Dat krygt men immers nooyt gedaan?
| |
7.
Vrybuyters, die u steeds beroemt,
De Prinsgezinden Schoppen noemt,
Wy Schoppen u nog eens tot stront,
En roepen dan uit eenen Mont:
| |
8.
Des Hemels gunste daal' op Hem,
Voor wien ons herte blaakt!
Wy Zingen met vereende stem,
Leeff lang, ô Prins! in rust en vree!
Kom, Draaken! Zingt met Schoppen mee:
| |
9.
Wy heeten by dat Vee een Schop,
Wy Schoppen hangen ons niet op,
Zy zullen altemaal vergaan;
Wy Schoppen zullen blyven staan.
| |
10.
Nu Schoppen troef, en dat is goed,
Gebeeden van een vroom Gemoed,
Klimmen tot 's Hemels boog,
Wy Zingen ongestoord en bly:
Ach, dat het weer Oranje zy!
|
|
Auteursrechtvrij