Opwaartsche Wegen. Jaargang 18

[p. 165]

[Gedichten van Gerrit Achterberg]

Gerrit Achterberg
Waarheid

Doode, ik ben bedorven
tot op het lied dat ik nog moet schrijven:
geen eeuwigheid kan beklijven,
die ons niet wordt ingekorven.

Ik heb niets meer verworven,
dan deze waarheid der sferen;
en van een paar hollandsche heeren
de verzekering: het kan verkeeren.

Maar gij zijt gestorven.

[p. 166]

Gerrit Achterberg
Zwerver

Dien avond kwam ik later dan gewoonlijk
naar boven. In de huiskamer was licht
zag ik door de gesloten deur. Een schicht
van vreugde maakte terstond persoonlijk,
al wat zich uit mij had ontsticht
in stad en menigte. Ik stond koninklijk
in het vernieuwde donker van den nacht,
binnen mijzelve opgericht.

‘Ik heb op je gewacht’, zei je aandoenlijk,
en kuste mij de dood van het gezicht.