Opwaartsche Wegen. Jaargang 18

[p. 152]

Ab Visser
Vroege morgen

Er is geen schaduw in het fijne lover,
Naaldscherp in platina licht gegraveerd,
Met stofgoud van de vroege zon er over,
Op groene bergrug naar mijn raam gekeerd.

Van een Japanse teerheid is die tover,
Zo poederlicht en toch diep ingekeerd.
Er is geen schaduw in het fijne lover:
In druivenblauw metaal geciseleerd.

Maar al spoedig wordt het grauw en grover......
O hart door grijze daaglijksheid bezeerd,
Zo breekt der eerste liefde zachte tover,
En 't groeiend licht ontdekt de berg verweerd
En brengt een schaduw in het fijne lover.