Opwaartsche Wegen. Jaargang 17

[p. 367]

Theo van Baaren
Sibylle

Zij schrijft, in 't nachtrijk van haar grot gezeten,
op dorre blaren donk're bloedorakels
en in haar spreuken raakt, als in tentakels,
het volk verward, dat, roekeloos, wil weten.

Zij heeft nog nooit een troostend woord geschreven,
slechts ondergang en dreigende gezichten,
verbrande steden, bloedige gerichten
riep zij te voorschijn tot afgrijslijk leven.

Een enk'le maal in, wie weet hoeveel, eeuwen
kwam zij een avond door de straten schrijden,
om oog en oor een feestdis te bereiden
van branden, rampen en waanzinnig schreeuwen.