Opwaartsche Wegen. Jaargang 17

[p. 362]

Koos van Doorne
Vaar uit

Al was ik ook de laatste op de aarde,
die weigerde te bukken voor geweld,
al scholden Kerk en wereld van onwaarde
wat ik mij heb tot plicht en wet gesteld,
dan zou toch Christus naast mij staan:
Ik weiger misdaad in Zijn Naam.

Ik weiger dit het hoogste goed te achten
wat slechts door duivelsch opzet kan bewaard;
het bloed der duizenden, die wij ombrachten
heeft ons geslacht reeds nameloos bezwaard;
daarom wil ik naast Christus staan;
ik weiger sluipmoord in Zijn Naam.

Ik weiger voor bezit en recht te strijden
met doodelijk verderf als bondgenoot;
veel liever wil ik pijn en onrecht lijden
dan slaaf zijn van bedrog, ontucht en dood.
Wanneer ik blijf naast Christus staan
kan ik het grootste lijden aan.

[p. 363]

 

Ik kan niet anders dan God's Woord gelooven:

 

Alle geweld zal door geweld vergaan.

 

Wie zou mij van mijn hoogste goed berooven

 

zoo ik den koninklijken weg durf gaan?

 

Want hij, die blijft naast Christus staan

 

kan sterven maar nooit ondergaan.

 

 

 

Nooit werd door forten en soldatengraven,

 

door knechting van die arm zijn en onteerd,

 

één onrecht weggedaan, één van God's gaven

 

veroverd op den macht, die hen verteert.

 

Daarom blijf ik naast Christus staan

 

al zou ik daar ten onder gaan.

 

 

 

God schiep de zee; toen schiep de mensch de haven,

 

maar waartoe havens, zoo de vaart ontbreekt?

 

Gehoond door wijzen en geschuwd door braven

 

ben ik een schipper, die de branding breekt.

 

Ook Gij, Gij moet naast Christus staan;

 

verbreek Uw boeien in Zijn Naam.

 

 

 

Verbreek Uw boeien, Koningskind.

 

Vaar uit! Daartoe schiep God den wind.