Opwaartsche Wegen. Jaargang 16



[pagina 609]
Annie M.G. Schmidt Vergeef mij... O Heer, vergeef mij, dat ik zooveel jaren Uw aarde liefgehad heb en Uw zon, Uw vogels en Uw bloemen en Uw blâren En nooit Uw Liefde daaruit leeren kon. De groote zee en alle wijde wegen onstuimig heb bemind; alleen het lied van wolk en wind, en zonneschijn en regen heb aangebeden, maar Uw Liefde niet. Dat ik Uw wereld als een harp bespeelde en zag Uw groote Harmonieën nooit En heb mijn dank, met oogen wijd van weelde als witte bloesems in den wind gestrooid. Wel achteloos heb ik Uw brood genomen en hief den vollen beker van Uw wijn, Totdat Gij aan mijn tafel zijt gekomen en mij omringde met Uw felle Zijn. En mij Uw Hand oplegde, de doorboorde, een lichte, maar een eind'loos zware druk. O Heer, vergeef mij, dat ik Uwe woorden voorbij ging voor een beetje broos geluk. Thans sta ik voor U met een hand vol bloemen, de welke bloemen van mijn dank, en toch Nu waag ik eindelijk Uw Naam te noemen en zie, ze bloeien nog...... ze bloeien nog!