Opwaartsche Wegen. Jaargang 16

[p. 576]

[Gedichten van C.Ch. Goslinga]

C.Ch. Goslinga.
Moria

Zij gingen saam; de jongen vlug
Als jongens zijn, zonder gedachte
Aan een wreed lot; de vader stug,
Zwijgend van drie doorwaakte nachten.

Nu was de reis ten eind; hij wachtte
En blikte op zijn weg terug.
Maar Izak boog zijn sterke rug
En nam het hout en lachte!

Zo gingen zij te saam; het vuur
Brandde in Abrams oude handen.
De berg was als een vestingmuur.

Hij zag omhoog: de zon, de wolken.
En naar omlaag: de bleke landen.
Hij zou een vader zijn van vele volken.

[p. 577]

C.Ch. Goslinga.
David en Bathseba

Hij zag haar lichaam weelderig bewegen,
De volle vormen blank in avondrood.
En uit het duister van haar kuise schoot
Kwam hem een lokkende belofte tegen.

Zij was zich niets bewust en stond en goot
Het lichtend water als een kille zegen
Op 't warme vlees; en als een kind genoot
Zij lachend van die klaterende regen.

Elk klein gebaar verzadigde zijn ogen.
En elke lach was luchtig, als een geur
Van verre bloesem, door een wind bewogen.

Maar toen zij onbevangen opwaarts zag,
Brandde de schaamte weg, met felle kleur,
De schuldeloze luister van haar lach.